இளையான் குடியில் தோன்றியவர் மாறநாயனார். உழவுத் தொழில் புரிந்தவர். அதனால் நிறைந்த செல்வம் பெற்றவர். சிவனடியார் யாவராயினும் கைகுவித்து வணங்கிச் செவியில் இனிய சொல் கூறி மனைக்கு அழைத்துச் செல்வார். அடியவர் பாதம் கழுவி இருக்கையில் இருத்திப் போற்றுவார்.பின்னர் நான்குவித உணவுகளை அறுசுவைகளில் அளித்து மகிழ்வார். செல்வம் உள்ள காலத்தில் மட்டுமின்றி வறுமை வந்த காலத்தும் இப்பணியை இடைவிடாது செய்ய வல்லவர் என உலகிற்கு அறிவிக்க இறைவன் எண்ணினான். செல்வம் எல்லாம் சென்று மறைந்து வளம் சுருங்கினாலும் மனம் சுருங்காத மாறனார் தம் கொள்கையில் உறுதியாக இருந்தார். மழைக் காலத்து இரவில் இறைவன் முனிவர் வேடம் கொண்டு மாறனார் மனைக்கு வந்தார். 

அவர் உடம்பின் ஈரத்தை நாயனார் துடைத்தார். மனைவியாரை நோக்கி அமுது செய்ய வழி என்ன எனக் கேட்டார். பகலில் விதைத்த நெல்லை வாரிக் கொண்டு வந்தால் அமுதாக்கலாம் என்றார் அம்மையார். பெரிதும் மகிழ்ந்து உள்ளம் அன்பால் நிறையப் பெரிய கூடையை எடுத்துக் கொண்டு பறவைகள் படுத்துறங்கும் வயலுக்குச் சென்றார் மாறனார். காரிருள் ஆகையினால் காலினால் தடவிச் சென்று கைகளால் மழைநீரின் வழிச் சார்ந்திருந்த நெல்லினை எடுத்து வந்தார். வீட்டின் கூறையை விறகாக்கி அமுது சமைத்தனர். கீரையைப் பறித்துக் கறியாக்கினர். உறங்கிக் கொண்டிருந்த அடியவரை எழுப்பி அமுது செய்ய வேண்டினர். இறைவன் பெரும் சோதியாய்த் தோன்றினார். உம் மனைவியோடு எம் பேருலகில் குபேரன் ஏவல் செய்ய இனிதிருப்பீர் என அருளிச் செய்தான்.